dost

See also: Dost, döst, Döst, doʻst, and dosť

English

Alternative forms

doest, do'st

Etymology

From do +‎ -st.

Pronunciation

IPA^(key): /dʌst/
Audio (Southern England): (file)
Homophones: dussed, dust
Rhymes: -ʌst

Verb

dost

(archaic) second-person singular simple present indicative of do

Usage notes

Dost and doth are generally used as auxiliary verbs; doest and doeth are generally used as main verbs.

Quotations

For quotations using this term, see Citations:dost.

Related terms

Anagrams

stød, DTOs, ToDs, TODs, T.O.D.s, T. o. D.s, T.o.D.s, T. O. D.s, dots, stod, ODTs, tods, DOTs

Azerbaijani

Other scripts
Cyrillic		дост
Abjad		دوست

Etymology

From Classical Persian (dōst).

Pronunciation

IPA^(key): [dost]
Audio: (file)

Noun

dost (definite accusative dostu, plural dostlar)

friend
Synonyms: rəfiq, arxadaş

Declension

Declension of *dost*
	singular	plural
nominative	dost	dostlar
definite accusative	dostu	dostları
dative	dosta	dostlara
locative	dostda	dostlarda
ablative	dostdan	dostlardan
definite genitive	dostun	dostların

Possessive forms of *dost*
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	dostum	dostlarım
sənin (“your”)	dostun	dostların
onun (“his/her/its”)	dostu	dostları
bizim (“our”)	dostumuz	dostlarımız
sizin (“your”)	dostunuz	dostlarınız
onların (“their”)	dostu or dostları	dostları

	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	dostumu	dostlarımı
sənin (“your”)	dostunu	dostlarını
onun (“his/her/its”)	dostunu	dostlarını
bizim (“our”)	dostumuzu	dostlarımızı
sizin (“your”)	dostunuzu	dostlarınızı
onların (“their”)	dostunu or dostlarını	dostlarını

	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	dostuma	dostlarıma
sənin (“your”)	dostuna	dostlarına
onun (“his/her/its”)	dostuna	dostlarına
bizim (“our”)	dostumuza	dostlarımıza
sizin (“your”)	dostunuza	dostlarınıza
onların (“their”)	dostuna or dostlarına	dostlarına

	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	dostumda	dostlarımda
sənin (“your”)	dostunda	dostlarında
onun (“his/her/its”)	dostunda	dostlarında
bizim (“our”)	dostumuzda	dostlarımızda
sizin (“your”)	dostunuzda	dostlarınızda
onların (“their”)	dostunda or dostlarında	dostlarında

	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	dostumdan	dostlarımdan
sənin (“your”)	dostundan	dostlarından
onun (“his/her/its”)	dostundan	dostlarından
bizim (“our”)	dostumuzdan	dostlarımızdan
sizin (“your”)	dostunuzdan	dostlarınızdan
onların (“their”)	dostundan or dostlarından	dostlarından

	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	dostumun	dostlarımın
sənin (“your”)	dostunun	dostlarının
onun (“his/her/its”)	dostunun	dostlarının
bizim (“our”)	dostumuzun	dostlarımızın
sizin (“your”)	dostunuzun	dostlarınızın
onların (“their”)	dostunun or dostlarının	dostlarının

Derived terms

dostluq (“friendship”)
dost-tanış (“friends and acquaintances”)

Crimean Tatar

Etymology

From Persian .

Noun

dost

friend

Declension

Declension of *dost*
	singular	plural
nominative	dost	dostlar
genitive	dostnıñ	dostlarnıñ
dative	dostqa	dostlarğa
accusative	dostnı	dostlarnı
locative	dostta	dostlarda
ablative	dosttan	dostlardan

Derived terms

dost olmaq
dost-eş
dostane
dostça
dostlaşmaq
dostluq (“friendship”)

References

Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎^[2], Simferopol: Dolya, →ISBN
“dost”, in Luğatçıq (in Russian)

Czech

Alternative forms

dosti

Etymology

Inherited from Old Czech dosti, dost, from Old Czech do- + syt. Compare Polish dość.

Pronunciation

IPA^(key): [ˈdost]
Audio: (file)

Adverb

dost

enough
pretty, rather

Northern Kurdish

Etymology

From Classical Persian (dōst).

Pronunciation

IPA^(key): /doːst/

Noun

dost ?

friend

Romanian

Etymology

Borrowed from German Dosten.

Noun

dost n (plural dosturi)

oregano

Declension

Declension of **dost**
	indefinite	definite	indefinite	definite
	singular		plural
nominative-accusative	dost	dostul	dosturi	dosturile
genitive-dative	dost	dostului	dosturi	dosturilor
vocative	dostule		dosturilor

References

dost in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN

Serbo-Croatian

Etymology

Clipping of dosta.

Pronunciation

IPA^(key): /dôst/

Adverb

dost (Cyrillic spelling дост)

(colloquial) enough, sufficiently
(colloquial) lots of, plenty of
(colloquial) rather, quite (+ adjective or adverb)
Dost depresivno... ― So depressing...

Synonyms

dosta

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish دوست (dost, “lover, friend, sweetheart”), from Classical Persian (dōst).

Pronunciation

Audio: (file)

Noun

dost (definite accusative dostu, plural dostlar)

friend (often, arkadaş is used instead of dost)
Synonym: (informal) kanka
paramour; an illicit male or female lover
Synonyms: (a female paramour) metres, (slang) zamazingo

Declension

Declension of dost

	singular	plural
nominative	dost	dostlar
definite accusative	dostu	dostları
dative	dosta	dostlara
locative	dostta	dostlarda
ablative	dosttan	dostlardan
genitive	dostun	dostların

Possessive forms
nominative
	singular	plural
1st singular	dostum	dostlarım
2nd singular	dostun	dostların
3rd singular	dostu	dostları
1st plural	dostumuz	dostlarımız
2nd plural	dostunuz	dostlarınız
3rd plural	dostları	dostları
definite accusative
	singular	plural
1st singular	dostumu	dostlarımı
2nd singular	dostunu	dostlarını
3rd singular	dostunu	dostlarını
1st plural	dostumuzu	dostlarımızı
2nd plural	dostunuzu	dostlarınızı
3rd plural	dostlarını	dostlarını
dative
	singular	plural
1st singular	dostuma	dostlarıma
2nd singular	dostuna	dostlarına
3rd singular	dostuna	dostlarına
1st plural	dostumuza	dostlarımıza
2nd plural	dostunuza	dostlarınıza
3rd plural	dostlarına	dostlarına
locative
	singular	plural
1st singular	dostumda	dostlarımda
2nd singular	dostunda	dostlarında
3rd singular	dostunda	dostlarında
1st plural	dostumuzda	dostlarımızda
2nd plural	dostunuzda	dostlarınızda
3rd plural	dostlarında	dostlarında
ablative
	singular	plural
1st singular	dostumdan	dostlarımdan
2nd singular	dostundan	dostlarından
3rd singular	dostundan	dostlarından
1st plural	dostumuzdan	dostlarımızdan
2nd plural	dostunuzdan	dostlarınızdan
3rd plural	dostlarından	dostlarından
genitive
	singular	plural
1st singular	dostumun	dostlarımın
2nd singular	dostunun	dostlarının
3rd singular	dostunun	dostlarının
1st plural	dostumuzun	dostlarımızın
2nd plural	dostunuzun	dostlarınızın
3rd plural	dostlarının	dostlarının

Predicative forms
	singular	plural
1st singular	dostum	dostlarım
2nd singular	dostsun	dostlarsın
3rd singular	dost dosttur	dostlar dostlardır
1st plural	dostuz	dostlarız
2nd plural	dostsunuz	dostlarsınız
3rd plural	dostlar	dostlardır

Antonyms

düşman

Derived terms

dostça
dostla
dostluk
dostsa
dostsuz
dostsuzluk

Related terms

dost hayatı
dost hayatı yaşamak

References

Redhouse, James W. (1890) “دوست”, in A Turkish and English Lexicon‎^[3], Constantinople: A. H. Boyajian, page 921

Turkmen

Etymology

From Classical Persian (dōst).

Noun

dost (definite accusative dosty, plural dostlar)

friend, mate
friend (term of address)

Declension

Declension of *dost*
	singular	plural
nominative	dost	dostlar
accusative	dosty	dostlary
genitive	dostuň	dostlaryň
dative	dosta	dostlara
locative	dostda	dostlarda
ablative	dostdan	dostlardan

Derived terms

dostlaşmaq (“to befriend”)
dostluk (“friendship”)
dostlukly (“friendly”)
dostparaz (“friendly”)
dostparazçylyk
dostparazlyk

Waigali

Alternative forms

dōšt (Zhonchigal)

Etymology

From Proto-Nuristani *dasta, alteration of Proto-Indo-Iranian *ȷ́ʰástas, from Proto-Indo-European *ǵʰes- (“hand”).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈdost/

Noun

dost (Nisheigram)^[1]

hand

References

^ Strand, Richard F. (2016) “dost”, in Nûristânî Etymological Lexicon‎^[1]

Jakob Halfmann (2022) Advances in the historical phonology of the Nuristani languages, in 'International Journal of Diachronic Linguistics and Linguistic Reconstruction 19, page 127

Welsh

Pronunciation

IPA^(key): /dɔst/

Adjective

dost

soft mutation of tost

Mutation

Mutated forms of *tost*
radical	soft	nasal	aspirate
tost	dost	nhost	thost

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Welsh.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Zazaki

Etymology

From Persian (dôst).

Noun

dost

friend
Synonyms: olboz, ombaz

[NEL-1] Strand, Richard F. (2016) “dost”, in Nûristânî Etymological Lexicon‎^[1]

[1]

English

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Verb

Usage notes

Quotations

Related terms

Anagrams

Azerbaijani

Etymology

Pronunciation

Noun

Declension

Derived terms

Crimean Tatar

Etymology

Noun

Declension

Derived terms

References

Czech

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Adverb

Further reading

Northern Kurdish

Etymology

Pronunciation

Noun

Romanian

Etymology

Noun

Declension

References

Serbo-Croatian

Etymology

Pronunciation

Adverb

Synonyms

Turkish

Etymology

Pronunciation

Noun

Declension

Antonyms

Derived terms

Related terms

See also

References

Turkmen

Etymology

Noun

Declension

Derived terms

Further reading

Waigali

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Noun

References

Welsh

Pronunciation

Adjective

Mutation

Zazaki

Etymology

Noun