دوست

Baluchi

Etymology

Noun

دوست • (dost)

friend

Chagatai

Etymology

Derived from Classical Persian (dōst), from Middle Persian 𐭣𐭥𐭮𐭲𐭩 (dwst' /⁠dōst⁠/), from Old Persian 𐎭𐎢𐏁𐎫𐎠 (d-u-š-t-a /⁠daušta⁠/).

Noun

دوست (dost) (plural دوستلار)

friend

Pashto

Etymology

Borrowed from Classical Persian (dōst).

Noun

دوست • (dost) m (plural دوستان (dostân))

(obsolete, unfashionable) friend
Synonym: ملګری (mëlgëray)

Declension

Declension of **دوست**
	singular	plural
direct	دوست (dost)	دوستان (dostân)
oblique I	دوست (dost)	دوستانو (dostâno)
oblique II	دوسته (dosta)	دوستانو (dostâno)
vocative	دوسته (dosta)	دوستانو (dostâno)

References

Raverty, H. G. (1867) “دوست”, in A dictionary of the Puk'hto, Pus'hto, or language of the Afghans: with remarks on the originality of the language, and its affinity to other oriental tongues, London: Williams & Nortgate

Persian

Etymology

Etymology tree

Proto-Indo-European *ǵews-

Proto-Indo-Iranian *ȷ́awštā́

Old Persian 𐎭𐎢𐏁𐎫𐎠 (d-u-š-t-a)

Middle Persian 𐭣𐭥𐭮𐭲𐭩 (dʿsty)

Persian

Inherited from Middle Persian 𐭣𐭥𐭮𐭲𐭩 (dwst' /⁠dōst⁠/), from Old Persian 𐎭𐎢𐏁𐎫𐎠 (d-u-š-t-a /⁠dauštā⁠/, “friend, lover”). Cognate with Sanskrit जोष्टा (joṣṭā, “lover”).

Pronunciation

(Classical Persian) IPA^(key): /ˈdoːst/

(Dari, formal) IPA^(key): [d̪oːst̪]
- (Kabuli) IPA^(key): [d̪oːst̪]
- (Hazaragi) IPA^(key): [d̪ʊːst̪]

(Iran, formal) IPA^(key): [d̪uːst̪]

(Tajik, formal) IPA^(key): [d̪ɵst̪]

Readings
Classical reading^?	dōst
Dari reading^?	dōst
Iranian reading^?	dust
Tajik reading^?	düst

Audio (Iran): (file)

Noun


Iranian Persian	دوست
Dari	دوست
Tajik	дӯст

دوسْت • (dust) (plural دوستان, or دوست‌ها)

friend
Synonym: جوره (jure)
- c. 1260s, Jalāl ad-Dīn Mohammad Rūmī, translated by Reynold A. Nicholson, مثنوی معنوی [Masnavi-ye-Ma'navi], volume II, verse 1458:
  دوستان بین، کو نشان دوستان
  دوستان را رنج باشد همچو جان
  dōstān bīn, kū nišān-i dōstān
  dōstān rā ranj bāšad hamču jān
  See the friends! Where is the sign of (true) friends?
  To (true) friends pain is as (dear as) life.”
- c. 13th century, Saadi Shirazi, “Qit'a 146”, in مواعظ [mawā'iz, sermons]‎^[1]:
  پدر، که جان عزیزش به لب رسید، چه گفت؟
  یکی نصیحت من گوش دار، جان عزیز:
  به دوست، گرچه عزیز است، راز دل مگشای،
  که دوست نیز بگوید به دوستان عزیز.
  padar, ki jān-i azīzaš ba lab rasīd, či guft?
  yakē nasīhat-i man gōš dār, jān-i azīz:
  ba dōst, gar-či azīz ast, rāz-i dil magšāy,
  ki dōst nīz bigōyad ba dōstān-i azīz.
  What did my father say on his death bed?
  "Listen to this advice of mine, o' dear:
  Do not reveal your secret to your friend, however dear he may be to you,
  for your friend will also relate it to his dear friends."
  (Classical Persian transliteration)
boyfriend or girlfriend
lover, beloved

Inflection

Basic forms of
	singular	plural
bare	دوست (dust)	دوست‌ها، دوستا^△ (dust-hấ, dustấ^△)
definitive direct object	دوست را، دوست رو^△ (dust râ, dusto^△)	دوست‌ها را، دوستا رو^△ (dust-hấ râ, dustấ ro^△)
ezâfe	دوست (dust-e)	دوست‌های، دوستای^△ (dust-hấ-ye, dustấ-ye^△)
marked indefinite or relative definite	دوستی (dust-i)	دوست‌هایی، دوستایی^△ (dustấn-i, dust-hấ-i, dustấi^△)

^△ Colloquial.

Possessive forms of
	singular	plural
1^st person singular (“my”)	دوستم (dustam)	دوست‌هایم، دوست‌هام، دوستام^△ (dust-hấyam, dustấm^△)
2^nd person singular (“your”)	دوستت (dustat, dustet^△)	دوست‌هایت، دوست‌هات، دوستات^△ (dust-hấyat, dustất^△)
3^rd person singular (“his, her, its”)	دوستش (dustaš, dusteš^△)	دوست‌هایش، دوست‌هاش، دوستاش^△ (dust-hấyaš, dustấš^△)
1^st person plural (“our”)	دوستمان، دوستمون^△ (dustemân, dustemun^△)	دوست‌هایمان، دوست‌هامون، دوستامون^△ (dust-hấyemân, dustấmun^△)
2^nd person plural (“your”)	دوستتان، دوستتون^△ (dustetân, dustetun^△)	دوست‌هایتان، دوست‌هاتون، دوستاتون^△ (dust-hấyetân, dustấtun^△)
3^rd person plural (“their”)	دوستشان، دوستشون^△ (dustešân, dustešun^△)	دوست‌هایشان، دوست‌هاشون، دوستاشون^△ (dust-hấyešân, dustấšun^△)

^△ Colloquial.

Basic forms of **دوست** (Classical and Dari Persian)
	singular	plural
bare	دوست (dōst)	دوست‌ها (dōst-hā́)
definitive direct object	دوست را، دوست ره^△ (dōst rā́, dōsta^△)	دوست‌ها را، دوستا ره^△ (dōst-hā́ rā́, dōstā́ ra^△)
izāfa	دوست (dōst-i)	دوست‌های، دوستای^△ (dōst-hā́-yi, dōstā́-yi^△)
marked indefinite or relative definite	دوستی (dōst-ē)	دوست‌هایی، دوستایی^△ (dōstā́n-ē, dōst-hā́-ē, dōstā́-yē^△)

^△ Colloquial Dari.

^{The template Template:prs-poss-c does not use the parameter(s): 2=
Please see Module:checkparams for help with this warning.}

Possessive forms of (Dari Persian)
	singular	plural
1^st person singular (“my”)	دوستم (dōstam)	دوست‌هایم، دوستایم^△ (dōst-hā́yam, dōstā́ym^△)
2^nd person singular (“your”)	دوستت (dōstat)	دوست‌هایت، دوستایت^△ (dōst-hā́yat, dōstā́yt^△)
3^rd person singular (“his, her, its”)	دوستش، دوستشِی^△ (dōstaš, dōstšī^△)	دوست‌هایش، دوستایش^△ (dōst-hā́yaš, dōstā́yš^△)
1^st person plural (“our”)	دوستمان، دوستما^△ (dōstimān, dōstimā^△)	دوست‌هایمان، دوستایما^△ (dōst-hā́yimān, dōstā́ymā^△)
2^nd person plural (“your”)	دوستتان (dōstitān)	دوست‌هایتان، دوستایتان^△ (dōst-hā́yitān, dōstā́ytān^△)
3^rd person plural (“their”)	دوستشان (dōstišān)	دوست‌هایشان، دوستایشان^△ (dōst-hā́yišān, dōstā́yšān^△)

^△ Colloquial.

Derived terms

دوستکام (dustkâm)
دوسْت دَاشْتَن (dust dâštan)
دوسْتانِه (dustâne)
دوسْتی (dusti)

Descendants

→ Armenian: դոստ (dost)
→ Azerbaijani: dost
→ Baluchi: دوست (dost)
→ Bashkir: дуҫ (duś)
→ Bengali: দোস্ত (dōsto)
→ Crimean Tatar: dost
→ Dongxiang: dosi
→ Gujarati: દોસ્ત (dost)
→ Hindi: दोस्त (dost)
- → Telugu: దోస్తు (dōstu)
→ Georgian: დოსტი (dosṭi)
→ Kazakh: дос (dos)
→ Northern Kurdish: dost
→ Kyrgyz: дос (dos)
→ Malayalam: ദോസ്ത് (dōstŭ)
→ Mandarin: 朵斯提 (duǒsītí), 多斯提 (duōsītí), 朵斯達尼 / 朵斯达尼 (duǒsīdání)
→ Pashto: دوست (dost)
→ Punjabi: ਦੋਸਤ (dosat), دوست (dost)
→ Turkish: dost
→ Urdu: دوسْت (dost)
→ Uyghur: دوست (dost)
→ Uzbek: doʻst
→ Zazaki: dost

Urdu

Etymology

Borrowed from Classical Persian (dōst)

Pronunciation

(Standard Urdu) IPA^(key): /d̪oːst̪/
Rhymes: -oːst̪

Noun

دوسْت • (dost) m (Hindi spelling दोस्त)

friend
Synonyms: یار (yār), مِتْر (mitr)

Declension

Declension of **دوست**
	singular	plural
direct	دوست (dost)	دوست (dost)
oblique	دوست (dost)	دوستوں (dostõ)
vocative	دوست (dost)	دوستو (dosto)

Related terms

دوسْتی (dostī, “friendship”)
سَہیلی (sahelī, “female friend”)

References

“دوست”, in اُردُو لُغَت (urdū luġat) (in Urdu), Ministry of Education: Government of Pakistan, 2017.
“دوست”, in ریخْتَہ لُغَت (rexta luġat) - Rekhta Dictionary [Urdu dictionary with meanings in Hindi & English], Noida, India: Rekhta Foundation, 2025.

Uyghur

Other scripts
Perso-Arabic	دوست
Latin	‍dost‍
Cyrillic	дост

Etymology

From Chagatai دوست, from Classical Persian (dōst), from Middle Persian [script needed] (dwst' /⁠dōst⁠/), from Old Persian 𐎭𐎢𐏁𐎫𐎠 (d-u-š-t-a /⁠daušta⁠/).

Pronunciation

IPA^(key): /dost/

Noun

دوست • (dost) (plural دوستلار (dostlar))

friend
Synonyms: ئاداش (adash), ئاغىنە (aghine), ئۈلپەت (ülpet)

دۈشمەننىڭ دۈشمىنى دوست.
düshmenning düshmini dost.
An enemy of an enemy is a friend.

Usage notes

دوست (dost) is the regular term for a friend, while ئاداش (adash) refers to close friends. However, ئاداش (adash) should be used to strangers to show politeness. ئاغىنە (aghine) is used for contemporaries, while ئۈلپەت (ülpet) refers to companions at work, or whom one is collaborating with.