duch

Inherited from Old Czech duch, from Proto-Slavic *dȗxъ, from Proto-Balto-Slavic *dáuṣas, from Proto-Indo-European *dʰows-o-s, from the root *dʰwes- (“to breathe, breath, spirit”).

• IPA^(key): [ˈdux]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ux
• Homophone: duh

duch m inan (relational adjective duchovní)

1. spirit

duch m anim

1. ghost (disembodied soul)

• “duch”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “duch”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “duch”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025

Inherited from Proto-Slavic *dȗxъ.

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Rhymes: -ux
• Syllabification: duch
• Homophone: Duch

duch m animal (diminutive duszek)

1. ghost (spirit appearing after death)

   Wierzysz w duchy? ― Do you believe in ghosts?

2. spirit
3. spirit, enthusiasm for something

• duch in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• duch in Polish dictionaries at PWN
• Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “duch”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “duch”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]