duka

See also: Duka and düka

English

Etymology

From Swahili duka, from Arabic دُكَّان (dukkān), from Aramaic דּוּכָּנָא (dukkānā, dais), from Akkadian 𒆠𒍇 (/⁠takkannu, dakkannu, dukkannu⁠/, dais, platform, bench; niche, bedroom, private chambers or quarters), ultimately from Sumerian 𒆠𒍇 (/⁠daggan⁠/, chamber, doorway or its frame, niche in a wall).

Noun

duka (plural dukas)

  1. (Kenya) A shop, store.
    • 2012, Aidan Hartley, “Life at One Remove”, in Literary Review, section 404:
      This series [] was the only interesting reading material you could find on the half-empty shelves of Nairobi dukas that called themselves bookshops but mostly sold school texts and dust-coated magazines.

Anagrams

Cebuano

Pronunciation

  • Hyphenation: du‧ka

Adjective

duka

  1. tired; feeling the need for sleep
  2. inclined to drowse; heavy with sleepiness; lethargic; dozy
  3. disposing to sleep; lulling; soporific

Verb

duka

  1. to induce sleep; to make someone drowsy or lethargic

Indonesian

Etymology

From Malay duka, from Pali dukkha, from Sanskrit दुःख (duḥkha).

Pronunciation

  • IPA(key): /du.ka/
  • Hyphenation: du‧ka
  • Rhymes: -ka

Adjective

duka

  1. sad
    Synonym: sedih

Derived terms

  • berduka
  • duka cita
  • duka nestapa
  • duka ria
  • kedukaan
  • mendukai
  • mendukakan

Further reading

Javanese

Romanization

duka

  1. romanization of ꦢꦸꦏ

Maltese

Etymology

Borrowed from Italian duca.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈduː.ka/

Noun

duka m (plural duki, feminine dukessa)

  1. duke

Manchu

Romanization

duka

  1. romanization of ᡩᡠᡴᠠ

Mwani

Etymology

From Arabic دُكَّان (dukkān), from Aramaic דּוּכָּנָא (dukkānā, dais), from Akkadian 𒆠𒍇 (/⁠takkannu, dakkannu, dukkannu⁠/, dais, platform, bench; niche, bedroom, private chambers or quarters), ultimately from Sumerian 𒆠𒍇 (/⁠daggan⁠/, chamber, doorway or its frame, niche in a wall).

Noun

duka class 5 (plural maduka)

  1. (Nsimbwa) shop

Synonyms

Pangasinan

Etymology

Ultimately from Sanskrit दुःख (duḥkha).

Noun

duká

  1. beggar

Polish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdu.ka/
  • Rhymes: -uka
  • Syllabification: du‧ka

Verb

duka

  1. third-person singular present of dukać

Sakizaya

Pronunciation

  • IPA(key): /du.ˈka/, [du.ˈka]

Noun

duka

  1. wound; cut

Sundanese

Etymology

Borrowed from Javanese duka (I don't know), short form of duka dalem (literally my sorrow). Ultimately from Sanskrit दुःख (duḥkha, sorrow, distress, grief).

Interjection

duka

  1. I don't know
    Synonym: teuing
    "Terang bumina Pa Ujang, teu?" "Duka, pak. Abdi mah kirang terang."
    "Do you know Mr. Ujang's house?" "I don't know, sir. I don't [really] know much [about it]."

Swahili

Etymology

Borrowed from Arabic دُكَّان (dukkān),[1] from Aramaic דּוּכָּנָא (dukkānā, dais), from Akkadian 𒆠𒍇 (/⁠takkannu, dakkannu, dukkannu⁠/, dais, platform, bench; niche, bedroom, private chambers or quarters), ultimately from Sumerian 𒆠𒍇 (/⁠daggan⁠/, chamber, doorway or its frame, niche in a wall).

Pronunciation

  • Audio (Kenya):(file)

Noun

duka class V (plural maduka class VI)

  1. shop (establishment that sells goods)

Descendants

  • Kikuyu: nduka

References

  1. ^ Baldi, Sergio (30 November 2020) Dictionary of Arabic Loanwords in the Languages of Central and East Africa (Handbuch der Orientalistik; Erste Abteilung: Der Nahe und der Mittlere Osten; 145), Leiden • Boston: Brill, →ISBN, page 104 Nr. 925

Swedish

Etymology

duk +‎ -a

Verb

duka (present dukar, preterite dukade, supine dukat, imperative duka)

  1. (sometimes with a particle, especially upp or fram) to set (a table; to arrange with dishes and cutlery)

Conjugation

Conjugation of duka (weak)
active passive
infinitive duka dukas
supine dukat dukats
imperative duka
imper. plural1 duken
present past present past
indicative dukar dukade dukas dukades
ind. plural1 duka dukade dukas dukades
subjunctive2 duke dukade dukes dukades
present participle dukande
past participle dukad

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

References

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish دوقه (duka), from Italian duca, from Byzantine Greek δούκα (doúka). Doublet of dük

Noun

duka (definite accusative dukayı, plural dukalar)

  1. duke
    Synonym: dük

Declension

Declension of duka
singular plural
nominative duka dukalar
definite accusative dukayı dukaları
dative dukaya dukalara
locative dukada dukalarda
ablative dukadan dukalardan
genitive dukanın dukaların
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular dukam dukalarım
2nd singular dukan dukaların
3rd singular dukası dukaları
1st plural dukamız dukalarımız
2nd plural dukanız dukalarınız
3rd plural dukaları dukaları
definite accusative
singular plural
1st singular dukamı dukalarımı
2nd singular dukanı dukalarını
3rd singular dukasını dukalarını
1st plural dukamızı dukalarımızı
2nd plural dukanızı dukalarınızı
3rd plural dukalarını dukalarını
dative
singular plural
1st singular dukama dukalarıma
2nd singular dukana dukalarına
3rd singular dukasına dukalarına
1st plural dukamıza dukalarımıza
2nd plural dukanıza dukalarınıza
3rd plural dukalarına dukalarına
locative
singular plural
1st singular dukamda dukalarımda
2nd singular dukanda dukalarında
3rd singular dukasında dukalarında
1st plural dukamızda dukalarımızda
2nd plural dukanızda dukalarınızda
3rd plural dukalarında dukalarında
ablative
singular plural
1st singular dukamdan dukalarımdan
2nd singular dukandan dukalarından
3rd singular dukasından dukalarından
1st plural dukamızdan dukalarımızdan
2nd plural dukanızdan dukalarınızdan
3rd plural dukalarından dukalarından
genitive
singular plural
1st singular dukamın dukalarımın
2nd singular dukanın dukalarının
3rd singular dukasının dukalarının
1st plural dukamızın dukalarımızın
2nd plural dukanızın dukalarınızın
3rd plural dukalarının dukalarının

Derived terms