eiginmaður
Icelandic
Etymology
From eiginn (“one's own”) + maður (“man, husband”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈeiːjɪn.maːðʏr/
Noun
eiginmaður m (genitive singular eiginmanns, nominative plural eiginmenn)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | eiginmaður | eiginmaðurinn | eiginmenn | eiginmennirnir |
| accusative | eiginmann | eiginmanninn | eiginmenn | eiginmennina |
| dative | eiginmanni | eiginmanninum | eiginmönnum | eiginmönnunum |
| genitive | eiginmanns | eiginmannsins | eiginmanna | eiginmannanna |