eygja

Icelandic

Etymology

From Old Norse eygja, from Proto-Germanic *augijaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈeiːja/
    Rhymes: -eiːja
    Homophones: eyja, Eyja

Verb

eygja (weak verb, third-person singular past indicative eygði, supine eygt)

  1. to eye, sight

Conjugation

eygja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur eygja
supine sagnbót eygt
present participle
eygjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég eygi eygði eygi eygði
þú eygir eygðir eygir eygðir
hann, hún, það eygir eygði eygi eygði
plural við eygjum eygðum eygjum eygðum
þið eygið eygðuð eygið eygðuð
þeir, þær, þau eygja eygðu eygi eygðu
imperative boðháttur
singular þú eyg (þú), eygðu
plural þið eygið (þið), eygiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
eygjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að eygjast
supine sagnbót eygst
present participle
eygjandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég eygist eygðist eygist eygðist
þú eygist eygðist eygist eygðist
hann, hún, það eygist eygðist eygist eygðist
plural við eygjumst eygðumst eygjumst eygðumst
þið eygist eygðust eygist eygðust
þeir, þær, þau eygjast eygðust eygist eygðust
imperative boðháttur
singular þú eygst (þú), eygstu
plural þið eygist (þið), eygisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
eygður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
eygður eygð eygt eygðir eygðar eygð
accusative
(þolfall)
eygðan eygða eygt eygða eygðar eygð
dative
(þágufall)
eygðum eygðri eygðu eygðum eygðum eygðum
genitive
(eignarfall)
eygðs eygðrar eygðs eygðra eygðra eygðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
eygði eygða eygða eygðu eygðu eygðu
accusative
(þolfall)
eygða eygðu eygða eygðu eygðu eygðu
dative
(þágufall)
eygða eygðu eygða eygðu eygðu eygðu
genitive
(eignarfall)
eygða eygðu eygða eygðu eygðu eygðu

Derived terms

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *augijaną.

Verb

eygja (past participle eygðr)

  1. to eye

Conjugation

Conjugation of eygja — active (weak class 1)
infinitive eygja
present participle eygjandi
past participle eygðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular eygi eygða eygja eygða
2nd person singular eygir eygðir eygir eygðir
3rd person singular eygir eygði eygi eygði
1st person plural eygjum eygðum eygim eygðim
2nd person plural eygið eygðuð eygið eygðið
3rd person plural eygja eygðu eygi eygði
imperative present
2nd person singular eyg, eygi
1st person plural eygjum
2nd person plural eygið
Conjugation of eygja — mediopassive (weak class 1)
infinitive eygjask
present participle eygjandisk
past participle eygzk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular eygjumk eygðumk eygjumk eygðumk
2nd person singular eygisk eygðisk eygisk eygðisk
3rd person singular eygisk eygðisk eygisk eygðisk
1st person plural eygjumsk eygðumsk eygimsk eygðimsk
2nd person plural eygizk eygðuzk eygizk eygðizk
3rd person plural eygjask eygðusk eygisk eygðisk
imperative present
2nd person singular eygsk, eygisk
1st person plural eygjumsk
2nd person plural eygizk

Descendants

  • Icelandic: eygja
  • Norwegian Nynorsk: øygja, øygje
  • Old Swedish: ø̄ghia

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “eygja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive