fæghna
Old Swedish
Etymology
From Old Norse fagna, from Proto-Germanic *faginōną.
Verb
fæghna
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | fæghna | — | ||||
| participle | fæghnandi, -e | fæghnaþer | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | fæghnar | fæghni, -e | — | fæghnaþi, -e | fæghnaþi, -e | |
| þū | fæghnar | fæghni, -e | fæghna | fæghnaþi, -e | fæghnaþi, -e | |
| han | fæghnar | fæghni, -e | — | fæghnaþi, -e | fæghnaþi, -e | |
| vīr | fæghnum, -om | fæghnum, -om | fæghnum, -om | fæghnaþum, -om | fæghnaþum, -om | |
| īr | fæghnin | fæghnin | fæghnin | fæghnaþin | fæghnaþin | |
| þēr | fæghna | fæghnin | — | fæghnaþu, -o | fæghnaþin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | — | — | — | — | — | |
| þū | — | — | — | — | — | |
| han | — | — | — | — | — | |
| vīr | — | — | — | — | — | |
| īr | — | — | — | — | — | |
| þēr | — | — | — | — | — | |
Descendants
- Swedish: fägna