fartus
Esperanto
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfartus/
Audio: (file) - Rhymes: -artus
- Hyphenation: far‧tus
Verb
fartus
- conditional of farti
Latin
Alternative forms
- farctus, farcītus, farsus
Etymology
Perfect passive participle of farciō.
Adjective
fartus (feminine farta, neuter fartum, adverb fartim); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | fartus | farta | fartum | fartī | fartae | farta | |
| genitive | fartī | fartae | fartī | fartōrum | fartārum | fartōrum | |
| dative | fartō | fartae | fartō | fartīs | |||
| accusative | fartum | fartam | fartum | fartōs | fartās | farta | |
| ablative | fartō | fartā | fartō | fartīs | |||
| vocative | farte | farta | fartum | fartī | fartae | farta | |
Descendants
References
- “fartus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “fartus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "fartus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- fartus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.