fjarlægja

Icelandic

Etymology

From fjar- +‎ lægja.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfjar.laiːja/

Verb

fjarlægja (weak verb, third-person singular past indicative fjarlægði, supine fjarlægt)

  1. to remove, to take off, to strip [with accusative]

Conjugation

fjarlægja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur fjarlægja
supine sagnbót fjarlægt
present participle
fjarlægjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég fjarlægi fjarlægði fjarlægi fjarlægði
þú fjarlægir fjarlægðir fjarlægir fjarlægðir
hann, hún, það fjarlægir fjarlægði fjarlægi fjarlægði
plural við fjarlægjum fjarlægðum fjarlægjum fjarlægðum
þið fjarlægið fjarlægðuð fjarlægið fjarlægðuð
þeir, þær, þau fjarlægja fjarlægðu fjarlægi fjarlægðu
imperative boðháttur
singular þú fjarlæg (þú), fjarlægðu
plural þið fjarlægið (þið), fjarlægiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fjarlægjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að fjarlægjast
supine sagnbót fjarlægst
present participle
fjarlægjandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég fjarlægist fjarlægðist fjarlægist fjarlægðist
þú fjarlægist fjarlægðist fjarlægist fjarlægðist
hann, hún, það fjarlægist fjarlægðist fjarlægist fjarlægðist
plural við fjarlægjumst fjarlægðumst fjarlægjumst fjarlægðumst
þið fjarlægist fjarlægðust fjarlægist fjarlægðust
þeir, þær, þau fjarlægjast fjarlægðust fjarlægist fjarlægðust
imperative boðháttur
singular þú fjarlægst (þú), fjarlægstu
plural þið fjarlægist (þið), fjarlægisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fjarlægður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
fjarlægður fjarlægð fjarlægt fjarlægðir fjarlægðar fjarlægð
accusative
(þolfall)
fjarlægðan fjarlægða fjarlægt fjarlægða fjarlægðar fjarlægð
dative
(þágufall)
fjarlægðum fjarlægðri fjarlægðu fjarlægðum fjarlægðum fjarlægðum
genitive
(eignarfall)
fjarlægðs fjarlægðrar fjarlægðs fjarlægðra fjarlægðra fjarlægðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
fjarlægði fjarlægða fjarlægða fjarlægðu fjarlægðu fjarlægðu
accusative
(þolfall)
fjarlægða fjarlægðu fjarlægða fjarlægðu fjarlægðu fjarlægðu
dative
(þágufall)
fjarlægða fjarlægðu fjarlægða fjarlægðu fjarlægðu fjarlægðu
genitive
(eignarfall)
fjarlægða fjarlægðu fjarlægða fjarlægðu fjarlægðu fjarlægðu