fløghia
Old Swedish
Etymology
From Old Norse fleygja, from Proto-Germanic *flaugijaną.
Verb
flø̄ghia
- to jump
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | flø̄ghia | — | ||||
| participle | flø̄ghiandi, flø̄ghiande | flø̄ghþer | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | flø̄ghir | flø̄ghi, flø̄ghe | — | flø̄ghþi, flø̄ghþe | flø̄ghþi, flø̄ghþe | |
| þū | flø̄ghir | flø̄ghi, flø̄ghe | flø̄gh | flø̄ghþi, flø̄ghþe | flø̄ghþi, flø̄ghþe | |
| han | flø̄ghir | flø̄ghi, flø̄ghe | — | flø̄ghþi, flø̄ghþe | flø̄ghþi, flø̄ghþe | |
| vīr | flø̄ghium, flø̄ghiom | flø̄ghium, flø̄ghiom | flø̄ghium, flø̄ghiom | flø̄ghþum, flø̄ghþom | flø̄ghþum, flø̄ghþom | |
| īr | flø̄ghin | flø̄ghin | flø̄ghin | flø̄ghþin | flø̄ghþin | |
| þēr | flø̄ghia | flø̄ghin | — | flø̄ghþu, flø̄ghþo | flø̄ghþin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | — | — | — | — | — | |
| þū | — | — | — | — | — | |
| han | — | — | — | — | — | |
| vīr | — | — | — | — | — | |
| īr | — | — | — | — | — | |
| þēr | — | — | — | — | — | |
Descendants
- Swedish: flöja