frustrovat

Czech

Etymology

From Latin frūstror +‎ -ovat.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈfrustrovat]

Verb

frustrovat impf

  1. (transitive) to frustrate

Conjugation

Conjugation of frustrovat
infinitive frustrovat, frustrovati active adjective frustrující


verbal noun frustrování passive adjective frustrovaný
present forms indicative imperative
singular plural singular plural
1st person frustruji,
frustruju (coll.)
frustrujeme frustrujme
2nd person frustruješ frustrujete frustruj frustrujte
3rd person frustruje frustrují,
frustrujou (coll.)

The future tense: a combination of a future form of být + infinitive frustrovat.

participles past participles passive participles
singular plural singular plural
masculine animate frustroval frustrovali frustrován frustrováni
masculine inanimate frustrovaly frustrovány
feminine frustrovala frustrována
neuter frustrovalo frustrovala frustrováno frustrována
transgressives present past
masculine singular frustruje
feminine + neuter singular frustrujíc
plural frustrujíce

Further reading