gravatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of gravō (“burden, weigh down”).
Participle
gravātus (feminine gravāta, neuter gravātum, adverb gravātē or gravātim); first/second-declension participle
- burdened, weighed down, having been oppressed.
- impregnated, having been made pregnant.
- aggravated, having been made worse.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | gravātus | gravāta | gravātum | gravātī | gravātae | gravāta | |
| genitive | gravātī | gravātae | gravātī | gravātōrum | gravātārum | gravātōrum | |
| dative | gravātō | gravātae | gravātō | gravātīs | |||
| accusative | gravātum | gravātam | gravātum | gravātōs | gravātās | gravāta | |
| ablative | gravātō | gravātā | gravātō | gravātīs | |||
| vocative | gravāte | gravāta | gravātum | gravātī | gravātae | gravāta | |
References
- “gravatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "gravatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)