hegna

Icelandic

Etymology

From Old Norse hegna, from Proto-Germanic *haginjaną. Cognate with Norwegian Nynorsk hegna, Swedish hägna, Danish hegne, English hain.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈhɛkna/
  • Rhymes: -ɛkna

Verb

hegna (weak verb, third-person singular past indicative hegndi, supine hegnt)

  1. to punish [with dative]
    Synonym: refsa

Conjugation

hegna – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að hegna
supine sagnbót hegnt
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hegnandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hegni hegndi hegni hegndi
þú hegnir hegndir hegnir hegndir
hann, hún, það hegnir hegndi hegni hegndi
plural við hegnum hegndum hegnum hegndum
þið hegnið hegnduð hegnið hegnduð
þeir, þær, þau hegna hegndu hegni hegndu
imperative boðháttur
singular þú hegn (þú), hegndu
plural þið hegnið (þið), hegniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hegnast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að hegnast
supine sagnbót hegnst
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hegnandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hegnist hegndist hegnist hegndist
þú hegnist hegndist hegnist hegndist
hann, hún, það hegnist hegndist hegnist hegndist
plural við hegnumst hegndumst hegnumst hegndumst
þið hegnist hegndust hegnist hegndust
þeir, þær, þau hegnast hegndust hegnist hegndust
imperative boðháttur
singular þú hegnst (þú), hegnstu
plural þið hegnist (þið), hegnisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.