hunsa

See also: hünsa

Icelandic

Alternative forms

  • hundsa

Verb

hunsa (weak verb, third-person singular past indicative hunsaði, supine hunsað)

  1. to ignore someone [with accusative]
    Ertu að hunsa mig?
    Are you ignoring me?

Conjugation

hunsa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að hunsa
supine sagnbót hunsað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hunsandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hunsa hunsaði hunsi hunsaði
þú hunsar hunsaðir hunsir hunsaðir
hann, hún, það hunsar hunsaði hunsi hunsaði
plural við hunsum hunsuðum hunsum hunsuðum
þið hunsið hunsuðuð hunsið hunsuðuð
þeir, þær, þau hunsa hunsuðu hunsi hunsuðu
imperative boðháttur
singular þú hunsa (þú), hunsaðu
plural þið hunsið (þið), hunsiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hunsast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að hunsast
supine sagnbót hunsast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hunsandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hunsast hunsaðist hunsist hunsaðist
þú hunsast hunsaðist hunsist hunsaðist
hann, hún, það hunsast hunsaðist hunsist hunsaðist
plural við hunsumst hunsuðumst hunsumst hunsuðumst
þið hunsist hunsuðust hunsist hunsuðust
þeir, þær, þau hunsast hunsuðust hunsist hunsuðust
imperative boðháttur
singular þú hunsast (þú), hunsastu
plural þið hunsist (þið), hunsisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hunsaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hunsaður hunsuð hunsað hunsaðir hunsaðar hunsuð
accusative
(þolfall) 		hunsaðan hunsaða hunsað hunsaða hunsaðar hunsuð
dative
(þágufall) 		hunsuðum hunsaðri hunsuðu hunsuðum hunsuðum hunsuðum
genitive
(eignarfall) 		hunsaðs hunsaðrar hunsaðs hunsaðra hunsaðra hunsaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hunsaði hunsaða hunsaða hunsuðu hunsuðu hunsuðu
accusative
(þolfall) 		hunsaða hunsuðu hunsaða hunsuðu hunsuðu hunsuðu
dative
(þágufall) 		hunsaða hunsuðu hunsaða hunsuðu hunsuðu hunsuðu
genitive
(eignarfall) 		hunsaða hunsuðu hunsaða hunsuðu hunsuðu hunsuðu

Irish

Noun

hunsa m

  1. h-prothesized form of unsa

Swedish

Verb

hunsa (present hunsar, preterite hunsade, supine hunsat, imperative hunsa)

  1. to criticize or order (someone) around in a bossy, humiliating manner (implying some degree of submissiveness in the target); to push around, to henpeck, to browbeat, etc.
    en hunsad man
    a henpecked man
    hunsa (med) någon
    push someone around

Usage notes

Usually implies having been driven into submission in the past participle hunsad.

Conjugation

Conjugation of hunsa (weak)
active passive
infinitive hunsa hunsas
supine hunsat hunsats
imperative hunsa —
imper. plural1 hunsen —
present past present past
indicative hunsar hunsade hunsas hunsades
ind. plural1 hunsa hunsade hunsas hunsades
subjunctive2 hunse hunsade hunses hunsades
present participle hunsande
past participle hunsad

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.