hvína

Faroese

Etymology

From Old Norse hvína, from Proto-Germanic *hwīnaną, from Proto-Indo-European *ḱwey- (to hiss, to whistle, to whisper). Compare Icelandic hvína, Swedish vina, Danish and Norwegian hvine, English whine.

Verb

hvína (third person singular past indicative hvein, third person plural past indicative hvinu, supine hvinið)

  1. to whine

Conjugation

Conjugation of (group v-35)
infinitive
supine hvinið
present past
first singular hvíni hvein
second singular hvínur hveinst
third singular hvínur hvein
plural hvína hvinu
participle (a26)1 hvínandi hvinin
imperative
singular hvín!
plural hvínið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse hvína, from Proto-Germanic *hwīnaną, from Proto-Indo-European *ḱwey- (to hiss, to whistle, to whisper). Compare Faroese hvína, Swedish vina, Danish and Norwegian hvine, English whine.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈxʷiːna/
  • Rhymes: -iːna

Verb

hvína (strong verb, third-person singular past indicative hvein, third-person plural past indicative hvinu, supine hvinið)

  1. to whizz, zoom

Conjugation

hvína – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur hvína
supine sagnbót hvinið
present participle
hvínandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hvín hvein hvíni hvini
þú hvín hveinst hvínir hvinir
hann, hún, það hvín hvein hvíni hvini
plural við hvínum hvinum hvínum hvinum
þið hvínið hvinuð hvínið hvinuð
þeir, þær, þau hvína hvinu hvíni hvinu
imperative boðháttur
singular þú hvín (þú), hvíndu
plural þið hvínið (þið), hvíniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hvínast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að hvínast
supine sagnbót hvinist
present participle
hvínandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hvínst hveinst hvínist hvinist
þú hvínst hveinst hvínist hvinist
hann, hún, það hvínst hveinst hvínist hvinist
plural við hvínumst hvinumst hvínumst hvinumst
þið hvínist hvinust hvínist hvinust
þeir, þær, þau hvínast hvinust hvínist hvinust
imperative boðháttur
singular þú hvínst (þú), hvínstu
plural þið hvínist (þið), hvínisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hvininn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hvininn hvinin hvinið hvinnir hvinnar hvinin
accusative
(þolfall)
hvininn hvinna hvinið hvinna hvinnar hvinin
dative
(þágufall)
hvinnum hvininni hvinnu hvinnum hvinnum hvinnum
genitive
(eignarfall)
hvinins hvininnar hvinins hvininna hvininna hvininna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hvinni hvinna hvinna hvinnu hvinnu hvinnu
accusative
(þolfall)
hvinna hvinnu hvinna hvinnu hvinnu hvinnu
dative
(þágufall)
hvinna hvinnu hvinna hvinnu hvinnu hvinnu
genitive
(eignarfall)
hvinna hvinnu hvinna hvinnu hvinnu hvinnu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hwīnaną, whence also English whine.

Verb

hvína (singular present indicative hvínn, singular past indicative hvein, plural past indicative hvinu, past participle hvininn)

  1. to whiz, whistle

Conjugation

Conjugation of hvína — active (strong class 1)
infinitive hvína
present participle hvínandi
past participle hvininn
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular hvín hvein hvína hvina
2nd person singular hvínn hveint hvínir hvinir
3rd person singular hvínn hvein hvíni hvini
1st person plural hvínum hvinum hvínim hvinim
2nd person plural hvínið hvinuð hvínið hvinið
3rd person plural hvína hvinu hvíni hvini
imperative present
2nd person singular hvín
1st person plural hvínum
2nd person plural hvínið

Descendants

  • Icelandic: hvína
  • Faroese: hvína
  • Norwegian Nynorsk: kvine
    • Norwegian Bokmål: kvine
  • Old Swedish: hvīna
  • Danish: hvine
    • Norwegian Bokmål: hvine

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “hvína”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 220; also available at the Internet Archive