Czech
Etymology
From Latin irrītō + -ovat.
Pronunciation
Verb
iritovat impf
- to irritate
Conjugation
Conjugation of iritovat
| infinitive
|
iritovat, iritovati
|
active adjective
|
iritující
|
| verbal noun
|
iritování
|
passive adjective
|
iritovaný
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
irituji, irituju (coll.) |
iritujeme |
— |
iritujme
|
| 2nd person
|
irituješ |
iritujete |
irituj |
iritujte
|
| 3rd person
|
irituje |
iritují, iritujou (coll.) |
— |
—
|
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive iritovat.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
iritoval |
iritovali |
iritován |
iritováni
|
| masculine inanimate
|
iritovaly |
iritovány
|
| feminine
|
iritovala |
iritována
|
| neuter
|
iritovalo |
iritovala |
iritováno |
iritována
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
irituje |
—
|
| feminine + neuter singular
|
iritujíc |
—
|
| plural
|
iritujíce |
—
|
|
- iritabilita
- iritace
- iritovaný
- iritující
See also
Further reading