językoznawca

See also: językoznawcą

Polish

Etymology

From język +‎ -o- +‎ znawca.

Pronunciation

  • IPA(key): /jɛw̃.zɘ.kɔˈznaf.t͡sa/, /jɛn.zɘ.kɔˈznaf.t͡sa/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aft͡sa
  • Syllabification: ję‧zy‧ko‧znaw‧ca

Noun

językoznawca m pers (female equivalent językoznawczyni)

  1. (linguistics) linguist (one who studies linguistics)
    Synonym: lingwista

Declension

Declension of językoznawca
singular plural
nominative językoznawca językoznawcy/językoznawce (deprecative)
genitive językoznawcy językoznawców
dative językoznawcy językoznawcom
accusative językoznawcę językoznawców
instrumental językoznawcą językoznawcami
locative językoznawcy językoznawcach
vocative językoznawco językoznawcy

Derived terms

adjective
adverb
nouns

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.