karanga

See also: Karanga

English

Etymology

From Maori karanga.

Noun

karanga (plural karangas)

  1. In Māori culture, an exchange of calls that forms part of the pōhiri.
    • 2003, Hirini Moko Mead, Tikanga Māori: Living by Māori Values, page 122:
      A karanga expert from within the manuhiri ope responds to the first karanga of the tangata whenua and indicates who they are.

Anagrams

Guinea-Bissau Creole

Etymology

From Portuguese carango. Cognate with Kabuverdianu korótchi.

Noun

karanga

  1. louse

Swahili

Pronunciation

  • Audio (Kenya):(file)

Noun

karanga class IX (plural karanga class X)

  1. soft groundnut, peanut
    Synonym: njugunyasa
  2. clubs (suit of cards)
    Synonyms: pao, mavi ya mbuzi

See also

Suits in Swahili · ng'anda (see also: karata, karata za kucheza) (layout · text)
makopa uru shupaza, majembe pao, pau, karanga, mavi ya mbuzi

West Makian

Pronunciation

  • IPA(key): /ka.ˈra.ŋa/

Verb

karanga

  1. (intransitive) to lie on one's back
    Antonym: kailome

Conjugation

Conjugation of karanga (action verb)
singular plural
inclusive exclusive
1st person takaranga makaranga akaranga
2nd person nakaranga fakaranga
3rd person inanimate ikaranga dakaranga
animate
imperative nakaranga, karanga fakaranga, karanga

References

  • Clemens Voorhoeve (1982) The Makian languages and their neighbours[1], Pacific linguistics