kayın

• IPA^(key): /kɑˈin/
• Hyphenation: ka‧yın

Ultimately from Proto-Turkic *kādïn.^[1]

kayın (definite accusative kaynı, plural kayınnar)

1. synonym of kayınçu

• N. A Baskakov, editor (1972), “kayın”, in Gagauzsko-Russko-Moldavskij Slovarʹ [Gagauz-Russian-Moldovan Dictionary], Moskva: Izdatelʹstvo Sovetskaja Enciklopedija, →ISBN, page 232

Ultimately from Proto-Turkic *kadïŋ.^[2]

kayın (comparative taa kayın, superlative en kayın)

1. made out of birch

kayın (definite accusative kayını, plural kayınnar)

1. birch

• N. A Baskakov, editor (1972), “kayın”, in Gagauzsko-Russko-Moldavskij Slovarʹ [Gagauz-Russian-Moldovan Dictionary], Moskva: Izdatelʹstvo Sovetskaja Enciklopedija, →ISBN, page 232
• Mavrodi M. F., editor (2019), “kayın”, in Gagauzça-rusça sözlük: klaslar 1-4, Komrat: Gagauziya M.V. Maruneviç adına Bilim-Aaraştırma merkezi, →ISBN, page 47
• Kopuşçu M. İ. , Todorova S. A. , Kiräkova T.İ., editors (2019), “kayın”, in Gagauzça-rusça sözlük: klaslar 5-12, Komrat: Gagauziya M.V. Maruneviç adına Bilim-Aaraştırma merkezi, →ISBN

• IPA^(key): /ka.ˈjɯn/ (nouns and adjective)
• IPA^(key): /ˈka.jɯn/ (verb)
• Hyphenation: ka‧yın

From Ottoman Turkish قاین (kayın), from Proto-Turkic *kadïŋ (“birch tree”). Compare Old Turkic [script needed] (kadıŋ), Uzbek qayin (“birch tree”), Kyrgyz кайың (kayıŋ), Kazakh қайың (qaiyñ), Yakut хатыҥ (qatıñ) etc.

kayın

1. beechen

kayın (definite accusative kayını, plural kayınlar)

1. beech (tree of genus Fagus)

From Ottoman Turkish قاین (kayn, kayın, “wife's brother”), from Proto-Turkic *kādïn (“relative-in-law”). Unrelated to kadın, hatun.

kayın (definite accusative kaynı, plural kayınlar)

1. -in-law
2. brother-in-law
   1. The brother of one's spouse.

   Synonym: kayınbirader

• kaynana (“mother-in-law”)
• kaynata (“father-in-law”)
• kayınbirader (“brother-in-law”)

See the etymology of the corresponding lemma form.

kayın

1. second-person plural imperative of kaymak

• “kayın”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu