klæþa

Old Swedish

Etymology

From Old Norse klæða.

Verb

klæþa

  1. to dress

Conjugation

Conjugation of klǣþa (weak)
present past
infinitive klǣþa
participle klǣþandi, klǣþande klǣdder
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk klǣþir klǣþi, klǣþe   klǣddi, klǣdde klǣddi, klǣdde
þū klǣþir klǣþi, klǣþe klǣþ klǣddi, klǣdde klǣddi, klǣdde
han klǣþir klǣþi, klǣþe   klǣddi, klǣdde klǣddi, klǣdde
vīr klǣþum, klǣþom klǣþum, klǣþom klǣþum, klǣþom klǣddum, klǣddom klǣddum, klǣddom
īr klǣþin klǣþin klǣþin klǣddin klǣddin
þēr klǣþa klǣþin   klǣddu, klǣddo klǣddin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk klǣþis klǣþis, klǣþes   klǣddis, klǣddes klǣddis, klǣddes
þū klǣþis klǣþis, klǣþes   klǣddis, klǣddes klǣddis, klǣddes
han klǣþis klǣþis, klǣþes   klǣddis, klǣddes klǣddis, klǣddes
vīr klǣþums, klǣþoms klǣþums, klǣþoms   klǣddums, klǣddoms klǣddums, klǣddoms
īr klǣþins klǣþins   klǣddins klǣddins
þēr klǣþas klǣþins   klǣddus, klǣddos klǣddins

Descendants

  • Swedish: kläda