kleinkriegen

German

Etymology

klein +‎ kriegen

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈklaɪ̯nˌkʁiːɡn̩]
  • Hyphenation: klein‧krie‧gen
  • Audio:(file)

Verb

kleinkriegen (weak, third-person singular present kriegt klein, past tense kriegte klein, past participle kleingekriegt, auxiliary haben)

  1. (transitive) to break (psychologically)

Conjugation

Further reading