konr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *kuniz, cognate with Old English cyne-.
Noun
konr m
- male descendant, son
- (generalized) man
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | konr | konrinn | konir | konirnir |
| accusative | kon | koninn | koni | konina |
| dative | kon | koninum | konum | konunum |
| genitive | konar | konarins | kona | konanna |
Descendants
- Icelandic: konur