kvein
Icelandic
Etymology
Deverbal from kveina (“to wail; to lament”).
Pronunciation
- IPA(key): /kʰveiːn/
- Rhymes: -eiːn
Noun
kvein n (genitive singular kveins, nominative plural kvein)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kvein | kveinið | kvein | kveinin |
| accusative | kvein | kveinið | kvein | kveinin |
| dative | kveini | kveininu | kveinum | kveinunum |
| genitive | kveins | kveinsins | kveina | kveinanna |
Norwegian Nynorsk
Etymology 1
Verb
kvein
- past tense of kvina
Etymology 2
From Old Norse hvein.
Noun
kvein f (definite singular kveina, indefinite plural kveiner, definite plural kveinene)
Adjective
kvein (neuter kveint, definite singular and plural kveine, comparative kveinare, indefinite superlative kveinast, definite superlative kveinaste)
References
- “kvein” in The Nynorsk Dictionary.