kveina

Icelandic

Etymology

From Old Norse kveina, from Proto-Germanic *kwainōną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkʰveiːna/
  • Rhymes: -eiːna

Verb

kveina (weak verb, third-person singular past indicative kveinaði, supine kveinað)

  1. (intransitive) to wail, to cry
  2. (intransitive) to lament

Conjugation

kveina – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að kveina
supine sagnbót kveinað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 kveinandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég kveina kveinaði kveini kveinaði
þú kveinar kveinaðir kveinir kveinaðir
hann, hún, það kveinar kveinaði kveini kveinaði
plural við kveinum kveinuðum kveinum kveinuðum
þið kveinið kveinuðuð kveinið kveinuðuð
þeir, þær, þau kveina kveinuðu kveini kveinuðu
imperative boðháttur
singular þú kveina (þú), kveinaðu
plural þið kveinið (þið), kveiniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

  • kvein (“wail, cry; lamentation”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.