kwijnen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch quinen, from Old Dutch quīnan, from Proto-Germanic *kwīnaną (Proto-West Germanic *kwīnan).
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -ɛi̯nən
Verb
kwijnen
- to wither
Conjugation
| Conjugation of kwijnen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kwijnen | |||
| past singular | kwijnde | |||
| past participle | gekwijnd | |||
| infinitive | kwijnen | |||
| gerund | kwijnen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kwijn | kwijnde | ||
| 2nd person sing. (jij) | kwijnt, kwijn2 | kwijnde | ||
| 2nd person sing. (u) | kwijnt | kwijnde | ||
| 2nd person sing. (gij) | kwijnt | kwijnde | ||
| 3rd person singular | kwijnt | kwijnde | ||
| plural | kwijnen | kwijnden | ||
| subjunctive sing.1 | kwijne | kwijnde | ||
| subjunctive plur.1 | kwijnen | kwijnden | ||
| imperative sing. | kwijn | |||
| imperative plur.1 | kwijnt | |||
| participles | kwijnend | gekwijnd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Descendants
- Afrikaans: kwyn
- → Saramaccan: kwien