loit
Estonian
Verb
loit
Finnish
Verb
loit
- second-person singular past indicative of luoda
Anagrams
Irish
Alternative forms
Etymology
From Old Irish loittid,[1] from Proto-Celtic *lotteti, from Proto-Indo-European *lewh₁- (“to cut off, separate, free”), see also Latin luō (“expiate, pay”), Sanskrit लून (lūna, “sever, cut forth, destroy, annihilate”), English loose, Old Armenian լուծանեմ (lucanem) and Albanian lirë.[2] Stokes prefers a comparison with Proto-Germanic *lutōną (“to conceal, hide”), *lūtaną (“to bow down”).
Pronunciation
Verb
loit (present analytic loiteann, future analytic loitfidh, verbal noun lot, past participle loite)
- to wound, hurt, injure, impair
- Synonym: goin
- to destroy, damage, deface, mar, mutilate
- to spoil (ruin; pamper)
- Synonym: mill
Conjugation
conjugation of loit (first conjugation – A)
verbal noun | lot | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
past participle | loite | |||||||
tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
first | second | third | first | second | third | |||
indicative | ||||||||
present | loitim | loiteann tú; loitir† |
loiteann sé, sí | loitimid | loiteann sibh | loiteann siad; loitid† |
a loiteann; a loiteas | loitear |
past | loit mé; loiteas | loit tú; loitis | loit sé, sí | loiteamar; loit muid | loit sibh; loiteabhair | loit siad; loiteadar | a loit / ar loit* |
loiteadh |
past habitual | loitinn | loiteá | loiteadh sé, sí | loitimis; loiteadh muid | loiteadh sibh | loitidís; loiteadh siad | a loiteadh / a loiteadh* |
loití |
future | loitfidh mé; loitfead |
loitfidh tú; loitfir† |
loitfidh sé, sí | loitfimid; loitfidh muid |
loitfidh sibh | loitfidh siad; loitfid† |
a loitfidh; a loitfeas | loitfear |
conditional | loitfinn | loitfeá | loitfeadh sé, sí | loitfimis; loitfeadh muid | loitfeadh sibh | loitfidís; loitfeadh siad | a loitfeadh / a loitfeadh* |
loitfí |
subjunctive | ||||||||
present | go loite mé; go loitead† |
go loite tú; go loitir† |
go loite sé, sí | go loitimid; go loite muid |
go loite sibh | go loite siad; go loitid† |
— | go loitear |
past | dá loitinn | dá loiteá | dá loiteadh sé, sí | dá loitimis; dá loiteadh muid |
dá loiteadh sibh | dá loitidís; dá loiteadh siad |
— | dá loití |
imperative | ||||||||
– | loitim | loit | loiteadh sé, sí | loitimis | loitigí; loitidh† |
loitidís | — | loitear |
* indirect relative
† archaic or dialect form
Derived terms
Noun
loit
- inflection of lot:
- vocative/genitive singular
- nominative/dative plural
References
- ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “loittid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
- ^ MacBain, Alexander, Mackay, Eneas (1911) “lot”, in An Etymological Dictionary of the Gaelic Language[1], Stirling, →ISBN
- ^ Quiggin, E. C. (1906) A Dialect of Donegal, Cambridge University Press, § 218, page 81
Further reading
- Dinneen, Patrick S. (1904) “loitim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 444
- Ó Dónaill, Niall (1977) “loit”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
Yami
Noun
loit