longurius
Latin
Etymology
From longus (“far, long”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫɔŋˈɡʊ.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [loŋˈɡuː.ri.us]
Noun
longurius m (genitive longuriī or longurī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | longurius | longuriī |
| genitive | longuriī longurī1 |
longuriōrum |
| dative | longuriō | longuriīs |
| accusative | longurium | longuriōs |
| ablative | longuriō | longuriīs |
| vocative | longurie | longuriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
References
- “longurius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “longurius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- longurius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.