longurio
Latin
Etymology
From longus (“far, long”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫɔŋˈɡʊ.ri.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [loŋˈɡuː.ri.o]
Noun
longuriō m (genitive longuriōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | longuriō | longuriōnēs |
| genitive | longuriōnis | longuriōnum |
| dative | longuriōnī | longuriōnibus |
| accusative | longuriōnem | longuriōnēs |
| ablative | longuriōne | longuriōnibus |
| vocative | longuriō | longuriōnēs |
Related terms
References
- “longurio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- longurio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.