mánudagur

Icelandic

Alternative forms

Etymology

From Old Norse mánadagr, from Proto-West Germanic *mānini dag, a calque of Latin dies lunae. Compare Faroese mánadagur, Danish and Norwegian Bokmål mandag, Swedish and Norwegian Nynorsk måndag.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmauːnʏˌtaːɣʏr/

Noun

mánudagur m (genitive singular mánudags, nominative plural mánudagar)

  1. Monday

Declension

Declension of mánudagur (masculine, based on dagur)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative mánudagur mánudagurinn mánudagar mánudagarnir
accusative mánudag mánudaginn mánudaga mánudagana
dative mánudegi mánudeginum mánudögum mánudögunum
genitive mánudags mánudagsins mánudaga mánudaganna

See also