margaritarius
Latin
Etymology
From margarīta (“pearl”) + -ārius (suffix forming relational adjectives and agent nouns).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mar.ɡa.riːˈtaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mar.ɡa.riˈt̪aː.ri.us]
Adjective
margarītārius (feminine margarītāria, neuter margarītārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | margarītārius | margarītāria | margarītārium | margarītāriī | margarītāriae | margarītāria | |
| genitive | margarītāriī | margarītāriae | margarītāriī | margarītāriōrum | margarītāriārum | margarītāriōrum | |
| dative | margarītāriō | margarītāriae | margarītāriō | margarītāriīs | |||
| accusative | margarītārium | margarītāriam | margarītārium | margarītāriōs | margarītāriās | margarītāria | |
| ablative | margarītāriō | margarītāriā | margarītāriō | margarītāriīs | |||
| vocative | margarītārie | margarītāria | margarītārium | margarītāriī | margarītāriae | margarītāria | |
Noun
margarītārius m (genitive margarītāriī or margarītārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | margarītārius | margarītāriī |
| genitive | margarītāriī margarītārī1 |
margarītāriōrum |
| dative | margarītāriō | margarītāriīs |
| accusative | margarītārium | margarītāriōs |
| ablative | margarītāriō | margarītāriīs |
| vocative | margarītārie | margarītāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
- margarīta
- margarītātus
- margarītifer
- margarītion
- margarītum
Descendants
- Translingual: Margaritaria (bastard hogberry)
References
- “margaritarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- margaritarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.