margaritatus
Latin
Etymology
From margarīta (“pearl”) + -ātus (“-ed”, adjective-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mar.ɡa.riːˈtaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mar.ɡa.riˈt̪aː.t̪us]
Adjective
margarītātus (feminine margarītāta, neuter margarītātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | margarītātus | margarītāta | margarītātum | margarītātī | margarītātae | margarītāta | |
| genitive | margarītātī | margarītātae | margarītātī | margarītātōrum | margarītātārum | margarītātōrum | |
| dative | margarītātō | margarītātae | margarītātō | margarītātīs | |||
| accusative | margarītātum | margarītātam | margarītātum | margarītātōs | margarītātās | margarītāta | |
| ablative | margarītātō | margarītātā | margarītātō | margarītātīs | |||
| vocative | margarītāte | margarītāta | margarītātum | margarītātī | margarītātae | margarītāta | |
Related terms
- margarīta
- margarītārius
- margarītifer
- margarītion
- margarītum
References
- “margaritatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- margaritatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.