marit
Catalan
Etymology
Inherited from Old Catalan marit, from Latin marītus.
Pronunciation
Noun
marit m (plural marits)
- husband (spouse)
Derived terms
Further reading
- “marit”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “marit”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “marit” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “marit” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Finnish
Noun
marit
- nominative plural of mari
Anagrams
Old Occitan
Etymology
Noun
marit m (oblique plural maritz, nominative singular maritz, nominative plural marit)
Descendants
- Occitan: marit
References
- Walther von Wartburg (1928–2002) “marītus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 6/1: Mabile–Mephitis, page 355
Tok Pisin
Etymology
Noun
marit
Verb
marit