meckern
German
Etymology
Iterative of mecken, of imitative origin; compare Latin micciō (“I bleat”), Sanskrit मेक (meka, “goat”), Ancient Greek μηκάς (mēkás, “goat”).
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
meckern (weak, third-person singular present meckert, past tense meckerte, past participle gemeckert, auxiliary haben)
Conjugation
Conjugation of meckern (weak, auxiliary haben)
| infinitive | meckern | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| present participle | meckernd | ||||
| past participle | gemeckert | ||||
| auxiliary | haben | ||||
| indicative | subjunctive | ||||
| singular | plural | singular | plural | ||
| present | ich meckre ich meckere ich mecker |
wir meckern | i | ich meckere ich meckre |
wir meckern |
| du meckerst | ihr meckert | du meckerest du meckrest |
ihr meckeret ihr meckret | ||
| er meckert | sie meckern | er meckere er meckre |
sie meckern | ||
| preterite | ich meckerte | wir meckerten | ii | ich meckerte1 | wir meckerten1 |
| du meckertest | ihr meckertet | du meckertest1 | ihr meckertet1 | ||
| er meckerte | sie meckerten | er meckerte1 | sie meckerten1 | ||
| imperative | meckre (du) mecker (du) meckere (du) |
meckert (ihr) | |||
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.
Composed forms of meckern (weak, auxiliary haben)