menga

Icelandic

Etymology

Modification (through hypercorrection) of meinga, from mein (harm). Compare enginn.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmeiŋka/
  • Rhymes: -eiŋka

Verb

menga (weak verb, third-person singular past indicative mengaði, supine mengað)

  1. to pollute

Conjugation

menga – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur menga
supine sagnbót mengað
present participle
mengandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég menga mengaði mengi mengaði
þú mengar mengaðir mengir mengaðir
hann, hún, það mengar mengaði mengi mengaði
plural við mengum menguðum mengum menguðum
þið mengið menguðuð mengið menguðuð
þeir, þær, þau menga menguðu mengi menguðu
imperative boðháttur
singular þú menga (þú), mengaðu
plural þið mengið (þið), mengiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
mengast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að mengast
supine sagnbót mengast
present participle
mengandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég mengast mengaðist mengist mengaðist
þú mengast mengaðist mengist mengaðist
hann, hún, það mengast mengaðist mengist mengaðist
plural við mengumst menguðumst mengumst menguðumst
þið mengist menguðust mengist menguðust
þeir, þær, þau mengast menguðust mengist menguðust
imperative boðháttur
singular þú mengast (þú), mengastu
plural þið mengist (þið), mengisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
mengaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
mengaður menguð mengað mengaðir mengaðar menguð
accusative
(þolfall)
mengaðan mengaða mengað mengaða mengaðar menguð
dative
(þágufall)
menguðum mengaðri menguðu menguðum menguðum menguðum
genitive
(eignarfall)
mengaðs mengaðrar mengaðs mengaðra mengaðra mengaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
mengaði mengaða mengaða menguðu menguðu menguðu
accusative
(þolfall)
mengaða menguðu mengaða menguðu menguðu menguðu
dative
(þágufall)
mengaða menguðu mengaða menguðu menguðu menguðu
genitive
(eignarfall)
mengaða menguðu mengaða menguðu menguðu menguðu

Anagrams

Kongo

Noun

menga class 6

  1. blood

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

menga

  1. inflection of menge:
    1. simple past
    2. past participle

Serbo-Croatian

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

mȅnga f (Cyrillic spelling ме̏нга)

  1. (colloquial) menstruation
    Synonyms: kataménije, menstruácija, menoréja, mènses, mènzes, mjȅsečnica, perióda

Declension

Uzbek

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmeŋɡa/

Pronoun

menga

  1. (personal) dative of men: me, to me