mennta

Icelandic

Etymology

mennt (education, skill) +‎ -a (verbal suffix).[1]

Verb

mennta (weak verb, third-person singular past indicative menntaði, supine menntað)

  1. to educate

Conjugation

mennta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur mennta
supine sagnbót menntað
present participle
menntandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég mennta menntaði mennti menntaði
þú menntar menntaðir menntir menntaðir
hann, hún, það menntar menntaði mennti menntaði
plural við menntum menntuðum menntum menntuðum
þið menntið menntuðuð menntið menntuðuð
þeir, þær, þau mennta menntuðu mennti menntuðu
imperative boðháttur
singular þú mennta (þú), menntaðu
plural þið menntið (þið), menntiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
menntast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að menntast
supine sagnbót menntast
present participle
menntandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég menntast menntaðist menntist menntaðist
þú menntast menntaðist menntist menntaðist
hann, hún, það menntast menntaðist menntist menntaðist
plural við menntumst menntuðumst menntumst menntuðumst
þið menntist menntuðust menntist menntuðust
þeir, þær, þau menntast menntuðust menntist menntuðust
imperative boðháttur
singular þú menntast (þú), menntastu
plural þið menntist (þið), menntisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
menntaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
menntaður menntuð menntað menntaðir menntaðar menntuð
accusative
(þolfall)
menntaðan menntaða menntað menntaða menntaðar menntuð
dative
(þágufall)
menntuðum menntaðri menntuðu menntuðum menntuðum menntuðum
genitive
(eignarfall)
menntaðs menntaðrar menntaðs menntaðra menntaðra menntaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
menntaði menntaða menntaða menntuðu menntuðu menntuðu
accusative
(þolfall)
menntaða menntuðu menntaða menntuðu menntuðu menntuðu
dative
(þágufall)
menntaða menntuðu menntaða menntuðu menntuðu menntuðu
genitive
(eignarfall)
menntaða menntuðu menntaða menntuðu menntuðu menntuðu

Derived terms

References

  1. ^ Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) “mennta”, in Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)

Further reading