miða

See also: mida, Mida, and mitȟá-

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmɪːða/
    Rhymes: -ɪːða

Etymology 1

From mið (middle, mark) +‎ -a (verbal suffix).[1]

Verb

miða (weak verb, third-person singular past indicative miðaði, supine miðað)

  1. to pinpoint, to decide the position of [with accusative ‘something’, along with við or útfrá ‘with respect to something else’]
  2. to aim [intransitive or with dative]
  3. (also impersonal) to cause to move, budge (forward) [with dative]
Conjugation
miða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur miða
supine sagnbót miðað
present participle
miðandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég miða miðaði miði miðaði
þú miðar miðaðir miðir miðaðir
hann, hún, það miðar miðaði miði miðaði
plural við miðum miðuðum miðum miðuðum
þið miðið miðuðuð miðið miðuðuð
þeir, þær, þau miða miðuðu miði miðuðu
imperative boðháttur
singular þú miða (þú), miðaðu
plural þið miðið (þið), miðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
miðast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að miðast
supine sagnbót miðast
present participle
miðandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég miðast miðaðist miðist miðaðist
þú miðast miðaðist miðist miðaðist
hann, hún, það miðast miðaðist miðist miðaðist
plural við miðumst miðuðumst miðumst miðuðumst
þið miðist miðuðust miðist miðuðust
þeir, þær, þau miðast miðuðust miðist miðuðust
imperative boðháttur
singular þú miðast (þú), miðastu
plural þið miðist (þið), miðisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
miðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
miðaður miðuð miðað miðaðir miðaðar miðuð
accusative
(þolfall)
miðaðan miðaða miðað miðaða miðaðar miðuð
dative
(þágufall)
miðuðum miðaðri miðuðu miðuðum miðuðum miðuðum
genitive
(eignarfall)
miðaðs miðaðrar miðaðs miðaðra miðaðra miðaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
miðaði miðaða miðaða miðuðu miðuðu miðuðu
accusative
(þolfall)
miðaða miðuðu miðaða miðuðu miðuðu miðuðu
dative
(þágufall)
miðaða miðuðu miðaða miðuðu miðuðu miðuðu
genitive
(eignarfall)
miðaða miðuðu miðaða miðuðu miðuðu miðuðu

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

miða

  1. indefinite accusative singular of miði
  2. indefinite dative singular of miði
  3. indefinite genitive singular of miði
  4. indefinite accusative plural of miði
  5. indefinite genitive plural of miði

References

  1. ^ Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) “miða”, in Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)