nægja

Icelandic

nægja (weak verb, third-person singular past indicative nægði, supine nægt)

*nægja* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að nægja
supine sagnbót		nægt
present participle lýsingarháttur nútíðar		nægjandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	nægi	nægði	nægi	nægði
	þú	nægir	nægðir	nægir	nægðir
	hann, hún, það	nægir	nægði	nægi	nægði
plural	við	nægjum	nægðum	nægjum	nægðum
	þið	nægið	nægðuð	nægið	nægðuð
	þeir, þær, þau	nægja	nægðu	nægi	nægðu

		imperative boðháttur
singular	þú	næg (þú), nægðu
plural	þið	nægið (þið), nægiði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*nægjast* – mediopassive voice (*miðmynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að nægjast
supine sagnbót		nægst
present participle lýsingarháttur nútíðar		nægjandist (rare; see appendix)

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	nægist	nægðist	nægist	nægðist
	þú	nægist	nægðist	nægist	nægðist
	hann, hún, það	nægist	nægðist	nægist	nægðist
plural	við	nægjumst	nægðumst	nægjumst	nægðumst
	þið	nægist	nægðust	nægist	nægðust
	þeir, þær, þau	nægjast	nægðust	nægist	nægðust

		imperative boðháttur
singular	þú	nægst (þú), nægstu
plural	þið	nægist (þið), nægisti¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Nominalization of Etymology 1.

nægja f (genitive singular nægju, nominative plural nægjur)

what was needed, enough to be content with, (one's) fill
Þeir fóru er þeir höfðu etið nægju sína.
They left when they had eaten their fill.