niðurlægja

Icelandic

Etymology

From niður (“down, downwards”) +‎ lægja (“to lower, to let down”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈnɪːðʏrˌlaiːja/

Verb

niðurlægja (weak verb, third-person singular past indicative niðurlægði, supine niðurlægt)

  1. to humiliate, to abase [with accusative]
    Synonyms: auðmýkja, lítillækka

Conjugation

niðurlægja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að niðurlægja
supine sagnbót niðurlægt
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 niðurlægjandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég niðurlægi niðurlægði niðurlægi niðurlægði
þú niðurlægir niðurlægðir niðurlægir niðurlægðir
hann, hún, það niðurlægir niðurlægði niðurlægi niðurlægði
plural við niðurlægjum niðurlægðum niðurlægjum niðurlægðum
þið niðurlægið niðurlægðuð niðurlægið niðurlægðuð
þeir, þær, þau niðurlægja niðurlægðu niðurlægi niðurlægðu
imperative boðháttur
singular þú niðurlæg (þú), niðurlægðu
plural þið niðurlægið (þið), niðurlægiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
niðurlægjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að niðurlægjast
supine sagnbót niðurlægst
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 niðurlægjandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég niðurlægist niðurlægðist niðurlægist niðurlægðist
þú niðurlægist niðurlægðist niðurlægist niðurlægðist
hann, hún, það niðurlægist niðurlægðist niðurlægist niðurlægðist
plural við niðurlægjumst niðurlægðumst niðurlægjumst niðurlægðumst
þið niðurlægist niðurlægðust niðurlægist niðurlægðust
þeir, þær, þau niðurlægjast niðurlægðust niðurlægist niðurlægðust
imperative boðháttur
singular þú niðurlægst (þú), niðurlægstu
plural þið niðurlægist (þið), niðurlægisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
niðurlægður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		niðurlægður niðurlægð niðurlægt niðurlægðir niðurlægðar niðurlægð
accusative
(þolfall) 		niðurlægðan niðurlægða niðurlægt niðurlægða niðurlægðar niðurlægð
dative
(þágufall) 		niðurlægðum niðurlægðri niðurlægðu niðurlægðum niðurlægðum niðurlægðum
genitive
(eignarfall) 		niðurlægðs niðurlægðrar niðurlægðs niðurlægðra niðurlægðra niðurlægðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		niðurlægði niðurlægða niðurlægða niðurlægðu niðurlægðu niðurlægðu
accusative
(þolfall) 		niðurlægða niðurlægðu niðurlægða niðurlægðu niðurlægðu niðurlægðu
dative
(þágufall) 		niðurlægða niðurlægðu niðurlægða niðurlægðu niðurlægðu niðurlægðu
genitive
(eignarfall) 		niðurlægða niðurlægðu niðurlægða niðurlægðu niðurlægðu niðurlægðu

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.