nigha
See also: nighą́
Old Swedish
Etymology
From Old Norse hníga, from Proto-Germanic *hnīwaną.
Verb
nīgha
- to bow
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | nīgha | — | ||||
| participle | nīghandi, nīghande | nighin | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | nīgher | nīghi, nīghe | — | nēgh | nighi, nighe | |
| þū | nīgher | nīghi, nīghe | nīgh | nēght | nighi, nighe | |
| han | nīgher | nīghi, nīghe | — | nēgh | nighi, nighe | |
| vīr | nīghum, nīghom | nīghum, nīghom | nīghum, nīghom | nighum, nighom | nighum, nighom | |
| īr | nīghin | nīghin | nīghin | nighin | nighin | |
| þēr | nīgha | nīghin | — | nighu, nigho | nighin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | — | — | — | — | — | |
| þū | — | — | — | — | — | |
| han | — | — | — | — | — | |
| vīr | — | — | — | — | — | |
| īr | — | — | — | — | — | |
| þēr | — | — | — | — | — | |
Descendants
- Swedish: niga