obcokrajowiec

Polish

Etymology

From obcy +‎ -o- +‎ krajowy +‎ -iec.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔp.t͡sɔ.kraˈjɔ.vjɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvjɛt͡s
  • Syllabification: ob‧co‧kra‧jo‧wiec

Noun

obcokrajowiec m pers

  1. alien, foreigner
    Synonym: cudzoziemiec

Declension

Declension of obcokrajowiec
singular plural
nominative obcokrajowiec obcokrajowcy/obcokrajowce (deprecative)
genitive obcokrajowca obcokrajowców
dative obcokrajowcowi obcokrajowcom
accusative obcokrajowca obcokrajowców
instrumental obcokrajowcem obcokrajowcami
locative obcokrajowcu obcokrajowcach
vocative obcokrajowcu/obcokrajowcze obcokrajowcy

Derived terms

adjective
  • obcokrajowy

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.