omzagen

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔmˌzaː.ɣə(n)/
  • Hyphenation: om‧za‧gen

Etymology 1

From om +‎ zagen.

Verb

omzagen

  1. (transitive) to cut down by sawing
Conjugation
Conjugation of omzagen (weak, separable)
infinitive omzagen
past singular zaagde om
past participle omgezaagd
infinitive omzagen
gerund omzagen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zaag om zaagde om omzaag omzaagde
2nd person sing. (jij) zaagt om, zaag om2 zaagde om omzaagt omzaagde
2nd person sing. (u) zaagt om zaagde om omzaagt omzaagde
2nd person sing. (gij) zaagt om zaagde om omzaagt omzaagde
3rd person singular zaagt om zaagde om omzaagt omzaagde
plural zagen om zaagden om omzagen omzaagden
subjunctive sing.1 zage om zaagde om omzage omzaagde
subjunctive plur.1 zagen om zaagden om omzagen omzaagden
imperative sing. zaag om
imperative plur.1 zaagt om
participles omzagend omgezaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

omzagen

  1. inflection of omzien:
    1. plural past indicative
    2. (dated or formal) plural past subjunctive
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.