onderpoepen

Dutch

Etymology

From onder +‎ poepen.

Pronunciation

  • Hyphenation: on‧der‧poe‧pen

Verb

onderpoepen

  1. (transitive) to defecate all over
    Synonyms: (vulgar) onderkakken, onderschijten

Conjugation

Conjugation of onderpoepen (weak, separable)
infinitive onderpoepen
past singular poepte onder
past participle ondergepoept
infinitive onderpoepen
gerund onderpoepen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular poep onder poepte onder onderpoep onderpoepte
2nd person sing. (jij) poept onder, poep onder2 poepte onder onderpoept onderpoepte
2nd person sing. (u) poept onder poepte onder onderpoept onderpoepte
2nd person sing. (gij) poept onder poepte onder onderpoept onderpoepte
3rd person singular poept onder poepte onder onderpoept onderpoepte
plural poepen onder poepten onder onderpoepen onderpoepten
subjunctive sing.1 poepe onder poepte onder onderpoepe onderpoepte
subjunctive plur.1 poepen onder poepten onder onderpoepen onderpoepten
imperative sing. poep onder
imperative plur.1 poept onder
participles onderpoepend ondergepoept
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.