onderkakken

Dutch

Etymology

From onder +‎ kakken.

Pronunciation

  • Hyphenation: on‧der‧kak‧ken

Verb

onderkakken

  1. (transitive, vulgar) to shit all over
    Synonyms: onderpoepen, onderschijten

Conjugation

Conjugation of onderkakken (weak, separable)
infinitive onderkakken
past singular kakte onder
past participle ondergekakt
infinitive onderkakken
gerund onderkakken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kak onder kakte onder onderkak onderkakte
2nd person sing. (jij) kakt onder, kak onder2 kakte onder onderkakt onderkakte
2nd person sing. (u) kakt onder kakte onder onderkakt onderkakte
2nd person sing. (gij) kakt onder kakte onder onderkakt onderkakte
3rd person singular kakt onder kakte onder onderkakt onderkakte
plural kakken onder kakten onder onderkakken onderkakten
subjunctive sing.1 kakke onder kakte onder onderkakke onderkakte
subjunctive plur.1 kakken onder kakten onder onderkakken onderkakten
imperative sing. kak onder
imperative plur.1 kakt onder
participles onderkakkend ondergekakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.