opflikkeren

Dutch

Etymology

From op +‎ flikkeren.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

opflikkeren

  1. (intransitive, vulgar) to fuck off, bugger off
    Synonyms: aftaaien, opdonderen, ophoepelen, opkankeren, oppleuren, oprotten, opsodemieteren, optyfen, opzouten

Conjugation

Conjugation of opflikkeren (weak, separable)
infinitive opflikkeren
past singular flikkerde op
past participle opgeflikkerd
infinitive opflikkeren
gerund opflikkeren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular flikker op flikkerde op opflikker opflikkerde
2nd person sing. (jij) flikkert op, flikker op2 flikkerde op opflikkert opflikkerde
2nd person sing. (u) flikkert op flikkerde op opflikkert opflikkerde
2nd person sing. (gij) flikkert op flikkerde op opflikkert opflikkerde
3rd person singular flikkert op flikkerde op opflikkert opflikkerde
plural flikkeren op flikkerden op opflikkeren opflikkerden
subjunctive sing.1 flikkere op flikkerde op opflikkere opflikkerde
subjunctive plur.1 flikkeren op flikkerden op opflikkeren opflikkerden
imperative sing. flikker op
imperative plur.1 flikkert op
participles opflikkerend opgeflikkerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.