opfucken
Dutch
Etymology
A calque of English fuck up analyzable as op + fucken. Compare the calqued sense at opfokken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɔp.fʏ.kə(n)/
Verb
opfucken
- (transitive, vulgar) to fuck up
- Synonyms: opfokken, vernachelen, verkloten
- Hoe lukt het je elke keer weer de simpelste dingen op te fucken? ― How do you manage to fuck up the simplest things every time?
- Dit project is compleet opgefuckt. ― This project has been completely fucked up.
Conjugation
| Conjugation of opfucken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opfucken | |||
| past singular | fuckte op | |||
| past participle | opgefuckt | |||
| infinitive | opfucken | |||
| gerund | opfucken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | fuck op | fuckte op | opfuck | opfuckte |
| 2nd person sing. (jij) | fuckt op, fuck op2 | fuckte op | opfuckt | opfuckte |
| 2nd person sing. (u) | fuckt op | fuckte op | opfuckt | opfuckte |
| 2nd person sing. (gij) | fuckt op | fuckte op | opfuckt | opfuckte |
| 3rd person singular | fuckt op | fuckte op | opfuckt | opfuckte |
| plural | fucken op | fuckten op | opfucken | opfuckten |
| subjunctive sing.1 | fucke op | fuckte op | opfucke | opfuckte |
| subjunctive plur.1 | fucken op | fuckten op | opfucken | opfuckten |
| imperative sing. | fuck op | |||
| imperative plur.1 | fuckt op | |||
| participles | opfuckend | opgefuckt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||