orða

See also: orda and ortha

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔrða/
    Rhymes: -ɔrða

Etymology 1

From orð (“word”).

Verb

orða (weak verb, third-person singular past indicative orðaði, supine orðað)

  1. to mention [with accusative]
    Synonym: minnast á
  2. to word, to phrase, to formulate [with accusative]
    Synonym: koma orðum að
Conjugation
orða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að orða
supine sagnbót orðað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 orðandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég orða orðaði orði orðaði
þú orðar orðaðir orðir orðaðir
hann, hún, það orðar orðaði orði orðaði
plural við orðum orðuðum orðum orðuðum
þið orðið orðuðuð orðið orðuðuð
þeir, þær, þau orða orðuðu orði orðuðu
imperative boðháttur
singular þú orða (þú), orðaðu
plural þið orðið (þið), orðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
orðast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að orðast
supine sagnbót orðast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 orðandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég orðast orðaðist orðist orðaðist
þú orðast orðaðist orðist orðaðist
hann, hún, það orðast orðaðist orðist orðaðist
plural við orðumst orðuðumst orðumst orðuðumst
þið orðist orðuðust orðist orðuðust
þeir, þær, þau orðast orðuðust orðist orðuðust
imperative boðháttur
singular þú orðast (þú), orðastu
plural þið orðist (þið), orðisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
orðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		orðaður orðuð orðað orðaðir orðaðar orðuð
accusative
(þolfall) 		orðaðan orðaða orðað orðaða orðaðar orðuð
dative
(þágufall) 		orðuðum orðaðri orðuðu orðuðum orðuðum orðuðum
genitive
(eignarfall) 		orðaðs orðaðrar orðaðs orðaðra orðaðra orðaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		orðaði orðaða orðaða orðuðu orðuðu orðuðu
accusative
(þolfall) 		orðaða orðuðu orðaða orðuðu orðuðu orðuðu
dative
(þágufall) 		orðaða orðuðu orðaða orðuðu orðuðu orðuðu
genitive
(eignarfall) 		orðaða orðuðu orðaða orðuðu orðuðu orðuðu
Derived terms
  • orðaður (“mentioned”)
  • orðaður við eitthvað, vera orðaður við eitthvað (“to be mentioned in connection with something”)

Etymology 2

Borrowed from Latin ōrdō.

Noun

orða f (genitive singular orðu, nominative plural orður)

  1. order (of merit, chivalry)
Declension
Declension of orða (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative orða orðan orður orðurnar
accusative orðu orðuna orður orðurnar
dative orðu orðunni orðum orðunum
genitive orðu orðunnar orða, orðna orðanna, orðnanna

Etymology 3

Noun

orða

  1. indefinite genitive plural of orð

Old Norse

Noun

orða

  1. genitive plural of orð
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.