pairar
Galician
Etymology
Probably from Old Occitan pairar.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /pajˈɾaɾ/
Verb
pairar (first-person singular present pairo, first-person singular preterite pairei, past participle pairado)
Conjugation
Conjugation of pairar
Reintegrated conjugation of pairar (See Appendix:Reintegrationism)
1Less recommended.
References
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “pairar”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “pairar”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- ^ Joan Coromines, José A[ntonio] Pascual (1983–1991) “pairar”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico [Critical Castilian and Hispanic Etymological Dictionary] (in Spanish), Madrid: Gredos
Portuguese
Etymology
Probably related to parar (“to stop, halt, end up”). Alternatively from Old Occitan pairar.[1]
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /pajˈɾa(ʁ)/ [paɪ̯ˈɾa(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /pajˈɾa(ɾ)/ [paɪ̯ˈɾa(ɾ)]
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /pajˈɾa(ʁ)/ [paɪ̯ˈɾa(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /pajˈɾa(ɻ)/ [paɪ̯ˈɾa(ɻ)]
- (Portugal) IPA(key): /pajˈɾaɾ/
- (Southern Portugal) IPA(key): /pajˈɾa.ɾi/
- Hyphenation: pai‧rar
Verb
pairar (first-person singular present pairo, first-person singular preterite pairei, past participle pairado)
Conjugation
Conjugation of pairar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
References
- ^ “pairar”, in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa (in Portuguese), Porto: Porto Editora, 2003–2025