pinaren
Dutch
Etymology
From Portuguese penar (“to suffer, to torment”), cognate of Sranan Tongo pina.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
pinaren
Conjugation
| Conjugation of pinaren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | pinaren | |||
| past singular | pinaarde | |||
| past participle | gepinaard | |||
| infinitive | pinaren | |||
| gerund | pinaren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | pinaar | pinaarde | ||
| 2nd person sing. (jij) | pinaart, pinaar2 | pinaarde | ||
| 2nd person sing. (u) | pinaart | pinaarde | ||
| 2nd person sing. (gij) | pinaart | pinaarde | ||
| 3rd person singular | pinaart | pinaarde | ||
| plural | pinaren | pinaarden | ||
| subjunctive sing.1 | pinare | pinaarde | ||
| subjunctive plur.1 | pinaren | pinaarden | ||
| imperative sing. | pinaar | |||
| imperative plur.1 | pinaart | |||
| participles | pinarend | gepinaard | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Galician
Verb
pinaren
- inflection of pinar:
- third-person plural future subjunctive
- third-person plural personal infinitive