pirra

See also: pirrâ

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpʰɪrːa/
    Rhymes: -ɪrːa

Verb

pirra (weak verb, third-person singular past indicative pirraði, supine pirrað)

  1. to annoy, irritate

Conjugation

pirra – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að pirra
supine sagnbót pirrað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 pirrandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég pirra pirraði pirri pirraði
þú pirrar pirraðir pirrir pirraðir
hann, hún, það pirrar pirraði pirri pirraði
plural við pirrum pirruðum pirrum pirruðum
þið pirrið pirruðuð pirrið pirruðuð
þeir, þær, þau pirra pirruðu pirri pirruðu
imperative boðháttur
singular þú pirra (þú), pirraðu
plural þið pirrið (þið), pirriði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
pirrast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að pirrast
supine sagnbót pirrast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 pirrandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég pirrast pirraðist pirrist pirraðist
þú pirrast pirraðist pirrist pirraðist
hann, hún, það pirrast pirraðist pirrist pirraðist
plural við pirrumst pirruðumst pirrumst pirruðumst
þið pirrist pirruðust pirrist pirruðust
þeir, þær, þau pirrast pirruðust pirrist pirruðust
imperative boðháttur
singular þú pirrast (þú), pirrastu
plural þið pirrist (þið), pirristi1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
pirraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		pirraður pirruð pirrað pirraðir pirraðar pirruð
accusative
(þolfall) 		pirraðan pirraða pirrað pirraða pirraðar pirruð
dative
(þágufall) 		pirruðum pirraðri pirruðu pirruðum pirruðum pirruðum
genitive
(eignarfall) 		pirraðs pirraðrar pirraðs pirraðra pirraðra pirraðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		pirraði pirraða pirraða pirruðu pirruðu pirruðu
accusative
(þolfall) 		pirraða pirruðu pirraða pirruðu pirruðu pirruðu
dative
(þágufall) 		pirraða pirruðu pirraða pirruðu pirruðu pirruðu
genitive
(eignarfall) 		pirraða pirruðu pirraða pirruðu pirruðu pirruðu

Spanish

Verb

pirra

  1. only used in se pirra, third-person singular present indicative of pirrarse
  2. only used in te ... pirra, syntactic variant of pírrate, second-person singular imperative of pirrarse

Swedish

Verb

pirra (present pirrar, preterite pirrade, supine pirrat, imperative pirra)

  1. to tingle or creep (in some part of the body)

Conjugation

Conjugation of pirra (weak)
active passive
infinitive pirra pirras
supine pirrat pirrats
imperative pirra —
imper. plural1 pirren —
present past present past
indicative pirrar pirrade pirras pirrades
ind. plural1 pirra pirrade pirras pirrades
subjunctive2 pirre pirrade pirres pirrades
present participle pirrande
past participle —

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.