podkładacz

Polish

Etymology

From podkładać +‎ -acz. First attested in 1780.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔtˈkwa.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: pod‧kła‧dacz

Noun

podkładacz m pers

  1. (obsolete) underlayer (one who underlays)
  2. (obsolete, hunting) one who releases hounds so that they may chase game
  3. (obsolete) stoker (one who stokes a fire)

Declension

Declension of podkładacz
singular plural
nominative podkładacz podkładacze
genitive podkładacza podkładaczy
dative podkładaczowi podkładaczom
accusative podkładacza podkładaczy
instrumental podkładaczem podkładaczami
locative podkładaczu podkładaczach
vocative podkładaczu podkładacze
adjectives
nouns
verbs

References

  1. ^ Grzegorz Knapiusz (1780) R. P. Gregorii Cnapii E Societate Jesu, Thesaurus Latino-Polono-Germanicus: Novo Synonymorum Et Phrasium Poeticarum Apparatu Auctus ; Nec Non Innumeris Latinis, Polonicis Ac Germanicis Vocabulis Locupletatus‎[1] (in Polish), Gröll, page 1277

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.